And war is always the choice ... of the chosen who will not have to fight ...

Ave Maria ...

Where is the justice in this world? ...
The wicked make so much noise, mother ... The righteous stay oddly still ...
With no wisdom, all of the riches in the world leave us poor tonight ...
And strength is not without humility ...
It's weakness, an untreatable disease ...
And war is always the choice ... Of the chosen who will not have to fight ...

Ave Maria ...

And strength is not without humility ...
It's weakness, an untreatable disease ...
And war is always the choice ... Of the chosen who will not have to fight ...

Ave Maria ...


***
["Ave Maria" is the group name of the sacred arias admiring The Holy Maria
This duet by Luciano Pavarotti and Bono (U2 Band) protesting to the war in 2003]

Miss Sarajevo: Is there a time for Christmas trees? ...

"The idea was simple, instead of doing what the news does, which is entertain you, I wanted to do something that the news rarely does, make a person care about the issue...I wanted young people in Europe to see the people in the war, I didn't want them see politicians or religious leaders or military spokesmen."
[Bill Carter]
*[Extracted from Wikipedia, World largest free online encyclopedia]

"The war is just a backdrop, it could be any war, the point is the vitality of the human spirit to survive, [to] laugh, to love, and to move on, that is something we will be addressing always."
[Bill Carter]
*[Extracted from Wikipedia, World largest free online encyclopedia]

The song protests the war in Bosnia, criticizing the international community for its inability to stop the war or help those affected by it. [Wikipedia]

"Miss Sarajevo" Luciano Pavarotti, The Edge, Bono and U2 Band ...

Is there a time for keeping your distance ...
A time to turn your eyes away ...
Is there a time for keeping your head down ...
For getting on with your day ...

Is there a time for kohl and lipstick ...
A time for cutting hair ...
Is there a time for high street shopping ...
To find the right dress to wear ...

Here she comes
Heads turn around
Here she comes
To take her crown

Is there a time to run for cover ...
A time for kiss and tell ...
Is there a time for different colours ...
Different names you find it hard to spell ...

Is there a time for first communion ...
A time for east 17 ...
Is there a time to turn to mecca ...
Is there time to be a beauty queen ...

Here she comes
Beauty plays the clown
Here she comes
Surreal in her crown

~~~
Italian part of the song:

It is said that a river ...
Finds the way to the sea ...
And like the river ...
You shall come to me ...
Beyond the borders ...
And the thirsty lands ...

You say that as a river
Like a river...
Love shall come
Love...

And I am not able to pray anymore ...
And I can not hope in love anymore ...
And I can not wait for love anymore ...

~~~

Is there a time for tying ribbons ...
A time for christmas trees ...
Is there a time for laying tables ...
And the night is set to freeze ...

O' Arvand ... O' The proud river ...

O' Arvand ... O' The river crying for the past but singing for the future ...

Indeed you were that loyal messenger for the whispers of the bravehearts ... the mourns of the mothers ... the tears of the fathers ...

O' Arvand ... how many loves, hopes, laughs and cries have been sent far far away through you ...

O' The proud river ... what amazing stories of courage, sacrifice and love there are in each and every wave of yours ...

O' Arvand ... you were the only one who stayed alive in Khorramshahr after occupation giving hope to the city ... you were crying hard of seeing innocent civilians being slaughtered in their home by the enemy in those days ... but ... you were the only one bringing hope to Khorramshahr every day ... how hard it was for you to see all this but try not to give up ...

O' Arvand ... O' The proud river ... what amazing stories of courage, sacrifice and love there are in every and each wave of yours ...

Every single piece of your soil is my dignity ...

"Welcome to Khorramshar, population 36 Millions" ... The everlasting city of Khorramshar in Iranian province of Khuzestan after being liberated from occupation of invading Iraqi Army in May 1982 ...

"Welcome to Khorramshahr" ... population 36 Millions ... The hearts of 36 Million Iranians were there with the city in those days ...

You are always in my mind ... when singing, always in my voice ...
Every song I sing, every music I listen to, every poem I read ... reminds me of you ...

You are the sun shining upon my sky ... you are the poem making my day ...
You are the tenderness of love ... the smile after saying the first "hi" ... the heart beats of lover when meeting with the beloved ...

You are the feeling in the hearts of the migrating birds ... you are the silence between the ones in love ... the courage of saying their first words, to break the silence ... you are the sparkling light of love shining in their eyes ...

You know ... you are all of those ... you are all the beautiful things I have ever known ... you are the beauty itself ... you are all my life ...

***
[Photo: Magnificent Niagara Falls, courtesy of "Baran" photoblog by Mr. Mehdi Ahmadizadeh]

مشتی خاکم. سبک و آزاد و بی تعلق. نامی ندارم و کسی مرا نمی شناسد. با باد سفر می کنم. گاهی در باغچه ای کوچک اقامت می کنم تا به ریشه ای کمکی کنم و غذای گیاهی کوچک را به او برسانم؛ و گاهی به بیابان می روم تا خلوتی کنم و از خورشید، سکوت و سوختن بیاموزم

بسیاری اوقات اما خاک پای عابرانم، خاک پای هر کودک و هر پیر و هر جوان. سال ها پیش اما تندیسی مغرور بودم با چشم هایی از عقیق، تراشیده و بالابلند. زندانی دیوار و سقف و مردم. فریفته پیشکش و قربانی و دست هایی که به من التماس می کرد. مردم خود مرا از کوه جدا کردند و تراشیدند و آوردند و بعد خود به پایم افتادند

هیچ کس به قدر من ناتوان نبود. آنها اما از من می خواستند که زمین را حاصلخیز کنم . آسمان را پرباران. می خواستند که گوسفندشان را شیرافشان کنم و چشمه ها را جوشان. من اما هرگز نه چشمه ای را جوشان کردم و نه گوسفندی را شیرافشان. و نه هرگز زمین و آسمان را حاصلخیز و پرباران

ستایش مردم اما فریبم داد. لذت تمجید، خون سیاهی بود که در تن سنگی ام جاری می شد. هیچ کس نمی داند که هر بتی آرام آرام بت می شود. بتان در آغاز به خود و به خیال دیگران می خندند. اما رفته رفته باور می کنند که برترند. من نیز باور کرده بودم

تا آن روز که آن جوان برومند به بتخانه آمد. پیشتر هم او را دیده بودم. نامش ابراهیم بود و هر بار از آمدنش لرزه بر اندامم افتاده بود. حضورش حقارتم را به رخ می کشید. دیگران که بودند حقارت خویش را تاب می آوردم. آن روز اما با هیچ کس نبود. بتخانه خالی بود از مردم. تنها او بود و تبری بر دوش. ترسیده بودم، می لرزیدم و توان ایستادم نداشتم

ابراهیم نزدیکم آمد و گفت: وای بر تو، مگر تو آن کوه نبودی که مدام تسبیح خدا می گفتی؟ مگر ذره ذره خاک تو نبود که از صبح تا غروب یاسبوح و یاقدوس می گفت؟

تو بزرگ بودی، چون خدا را به بزرگی یاد می کردی. چه شد که این همه کوچکی را به جان خریدی؟ چه شد که میان خدا وبندگانش، ایستادی؟ چه شد که در برابر یگانگی خداوند قد علم کردی؟ چه چیز تو را این همه در کفرت پابرجا و مصصم کرده است؟ چرا مجال دادی که مردم تو را بفریبند و تو مردم را؟ وای بر تو و وای بر هر آفریده ای که با آفریدگار خود خیال برابری کند.

و آن گاه تبرش را بالا برد اما هرگز آن را بر من فرود نیاورد. من خود از شرم فرو ریختم؛ غرورم شکست و کفری که در من پیچیده بود، تکه تکه شد

ابراهیم، تکه های مرا در دست گرفت و گفت: شکستن ابتدای توبه است و توبه ابتدای ایمان

و من در دست های ابراهیم توبه کردم و بار دیگر ایمان آوردم به خدایی که پاک است و شریکی ندارد

ابراهیم گفت: تو امروز شکستی، ای بت! اما مردم هرگز از پرستش بتان دست برنخواهند دشت. مردم می توانند از هر چیزی بتی بسازند، و اگر چوبی نباشد که آن را بتراشند و اگر سنگی نباشد که به پایش بیفتند، خیال خود را خواهند تراشید و به پای خود خواهند افتاد و خود را خواهند پرستید. و وای که پرستیدن هر چیز بهتر از پرستیدن خویش است

ابراهیم گفت: این مردم، خدا را کوچک دوست دارند؛ کوچک تر از خویش. خدایی یافتنی، خدایی ملموس و دیدنی. خدایی که بتوان بر آن خدایی کرد

اما خدایی که مثل هیچ کس و هیچ چیز نیست، خدایی که همه جا هست و هیچ جا نیست، خدایی که نه دست کسی به آن می رسد و نه در ذهن کسی می گنجد، خدایی دشوار است؛ و این مردم خدای آسان را دوست دارند

به دست های ابراهیم چسبیدم و گفتم: ای ابراهیم! مرا شکستی و رهانیدی از آن خدای سهل ساختگی، حالا تنها مشتی خاکم در برابر دشواری خدا چه کنم؟

ابراهیم گفت: تو خاکی مومنی و از این پس آموزگار مردم. شهر به شهر و کوه به کوه و دشت به دشت برو . به یاد این مردم بیاور که از خاکند و خاک را جز فروتنی، سزاوار نیست. و اگر روزی کسی به قصه ات گوش داد، برایش بگو که چگونه ستایش مردم، مغرورت کرد و چگونه غرور، مشتی خاک را بدل به بت می کند

من گریستم و دست های ابراهیم خیس اشک شد. او مشتی از مرا به آب داد و مشتی را به باد و مشتی را در رهگذار مردم ریخت...

عرفان نظرآهاری

He shows you to the angels ...

When you help someone ... when you spend time with a person in need to solve his/her problem ... when you care, being of help to those who ask for it ... you shine upon them by making their days, bringing smile to their faces, hope to their hearts and all the good things to their minds ...

You know ... sometimes God shows you to the angels ... sometimes he feels so proud of you ... just like ... just like the time he congratulated himself for creating you ...

In this darkness of the night ...

O' God, The Almighty ... provide us with the patience not to give up easily at the times of difficulties ...
And, let that patience be the beauty of our hearts and the peace of our souls making us enabled to see your presence and glory ... every time ... everywhere ... in every thing ... at the times of happiness and at the times of difficulty ...

O' God, The most beloved ... the night is getting darker and darker upon me ... where is the promised dawn of lights ... is not it near? ...

I ask you the patience to be the beauty of my heart ... the peace of my soul ...
I ask you the insight to see your signs in all the moments ... in all the places ...

I am asking for an "exit door" in this darkness of the night ... I am asking you the shining bright mornings ...

O' God, O The most beloved ... I am asking you for a way to be out of this night which takes me in completely ... is not the morning near? ...